قوانين بازي بسكتبال

در اواخر قرن نوزدهم ، پاريس ميزبان دو نمايشگاه بين المللي مهم بود: نمايشگاه جهاني 1889 ، به مناسبت صدمين سالگرد انقلاب فرانسه برگزار شد و برج جديد ايفل را به نمايش گذاشت. و نمايشگاه جهاني 1900 ، كه به پاريس Pont Alexandre III ، Grand Palais ، Petit Palais و اولين خط پاريس مترو داد. [59] پاريس به آزمايشگاه ناتوراليسم (اميل زولا) و نمادگرايي (چارلز بودلر و پاول ورلن) و امپرسيونيسم در هنر (كوربت ، مانه ، مونه ، رنوار) ​​تبديل شد.

بهترين سايت شرط بندي ايراني

قرون 20 و 21
همچنين نگاه كنيد به: Paris in the Belle Époque، Paris in the First World War، Paris between the Wars (1919–1939)، Paris in World War II، and History of Paris (1946–2000)
در سال 1901 ، جمعيت پاريس به 2 ميليون و 715 هزار نفر رسيد. [61] در آغاز قرن ، هنرمندان از سراسر جهان از جمله پابلو پيكاسو ، موديلياني و هنري ماتيس پاريس را به خانه خود تبديل كردند. اين مكان زادگاه فاويسم ، كوبيسم و ​​هنر انتزاعي بود [62] [63] و نويسندگاني مانند مارسل پروست در حال بررسي رويكردهاي جديد ادبيات بودند. [64]

در طول جنگ جهاني اول ، پاريس گاهي خود را در خط مقدم مي ديد. 600 تا 1000 تاكسي پاريس نقش نمادين كوچك اما بسيار مهمي را در انتقال 6000 سرباز به خط مقدم در نبرد اول مارن ايفا كردند. اين شهر همچنين توسط Zeppelins بمباران شد و توسط اسلحه هاي دوربرد آلمان مورد گلوله باران قرار گرفت. [65] در سالهاي پس از جنگ ، معروف به Les Années Folles ، پاريس همچنان مكا براي نويسندگان ، موسيقيدانان و هنرمندان از سراسر جهان بود ، از جمله ارنست همينگوي ، ايگور استراوينسكي ، جيمز جويس ، جوزفين بيكر ، اوا كوتچور ، هنري ميلر ، آنائوس نين ، سيدني بچت [66] آلن گينزبرگ [67] و سوررئاليست سالوادور دالي